Werkwijze, reacties en een jubileum

Opus 22 -  28   [1994 / 2000]

In de eerste jaren begon ik vaak al enkele maanden van tevoren na te denken over de wens die gemaakt moest worden. Dat ging niet altijd even soepel, ik schreef daar al iets over. Tegenwoordig is er geen sprake meer van stress. Ideeën worden in de loop van het jaar genoteerd en het gebeurt zelfs dat in augustus het ontwerp voor de lentegroet al klaar ligt en alleen nog moet worden uitgewerkt en gedrukt. Wel risicovol. Ik herinner me een kaart (die van 2018) waarin sneeuw en ijs een grote rol speelden. Dan is het maar afwachten of de natuur deze gedachtegang ook zal volgen. Het liep gelukkig net goed af.

Natuurlijk sturen we onze lentewens niet om respons te krijgen. Dat sommige ontvangers dat wel doen, is voor ons natuurlijk erg leuk en vormt tevens een welkome stimulans om onze traditie in stand te houden. De reacties op de lentegroet van 1996 zullen we echter niet snel vergeten. Veel meer reacties dan anders en vreemd genoeg hoofdzakelijk negatief: hoe konden we bij zo’n gelegenheid nou toch zo’n negatieve tekst uitkiezen… Pas veel later drong bij hen kennelijk de betekenis van de gedrukte tekst door. Achteraf is ons gebleken dat het van alle kaarten degene is die het vaakst is bewaard.

In 1997, het jaar dat we een 25-jarig jubileum vierden, vroegen we onder het motto “Hetzelfde anders” aan 21 dichters om een lentegedicht te schrijven. Dat leverde een prachtige bundel op (1.1.51).
Het stemt verdrietig te constateren dat inmiddels tien van de deelnemende dichters niet meer in leven zijn, onder wie Henk Bernlef aan wiens gedicht de titel van de bundel ontleend was, een titel die ik opnieuw koos, nu voor deze web-expositie.

Als u wilt reageren op wat u zag en las, dan wordt dat zeer op prijs gesteld.
U kunt uw opmerkingen en/of vragen sturen naar: info@atalantapers.nl