Niets nieuws onder de zon

Opus 50   [2022]

De lentegroet van 2022, de vijftigste, behoeft weinig toelichting. Toch een paar woorden daarover.
Zodra dit gedicht mij bij toeval onder ogen kwam, wist ik dat dit de woorden moesten zijn voor onze vijftigste lentewens. De twee ontwerpen die ik al eerder gemaakt had, heb ik zonder aarzelen aan de kant geschoven om een nieuw ontwerp bij deze woorden te gaan maken.

Het gedicht is gekozen uit de bundel “2050” van Peter Verhelst, waarin de wereld van 2050 centraal staat. De bundel schetst van die wereld beslist geen vrolijk beeld. Dat zou, als je om je heen kijkt in de wereld van nu, niet echt moeten verbazen. Maar gelukkig laat Verhelst ons niet in de somberheid verdrinken: met de wijze waarop hij de bundel afsluit, verdrijft hij die. Want wat rest ons anders dan hoop te hebben en houden en tegen elkaar te zeggen: Graag geef ik je armen om de wereld te vangen als die omvalt …  
Dit zijn de eerste woorden van het vierluik “Adem uit” dat de bundel afsluit. Het derde deel daaruit, een soort kerntekst die niet voor niets ook op de achterkant van de bundel staat afgedrukt, mocht ik met vriendelijke toestemming van de dichter voor onze lentewens gebruiken.

Als u wilt reageren op wat u zag en las, dan wordt dat zeer op prijs gesteld.
U kunt uw opmerkingen en/of vragen sturen naar: info@atalantapers.nl